Dog Eat Dog
Ongeveer 10 jaar geleden ging ik naar een optreden van Dog Eat Dog. Een band die ik als kind vaak op MTV voorbij zag komen. Na de show ging ik naar de merch-stand waar hun gitarist Roger stond, om een cd te kopen van ‘All Boro Kings’. Een plaat die ik vroeger op cassette had en heel veel luisterde totdat die in de radio van mijn moeders auto vast bleef zitten. Vanaf dat moment als we onderweg waren was er de keuze: Dog Eat Dog, of geen muziek.
Roger vond dat blijkbaar zo’n leuk verhaal dat hij het zich jaren later nog herinnerde toen ik contact met hem opnam. Ik vertelde dat ik een gitaar booth had op RockHerk 2017, een festival waar ze zouden spelen. Toen hij langskwam was hij erg onder de indruk van de gitaren die ik gebouwd had, hij vroeg of hij er een mocht lenen voor de show. Na wat uitproberen en nam hij z’n 2 favorieten mee voor de soundcheck. Toen hij het podium opkwam met een Stradlin rond zijn nek en een All Boro King-klassieker begon te spelen, was ik de gelukkigste gitaarbouwer ter wereld. These were good times, zeker weten!
Phill Campbel
Ik was altijd al een grote Motorhead fan, maar dat explodeerde pas echt toen ik ze voor het eerst live zag in 2008. Ze opende de show met ‘Doctor Rock’ en kalde aan een stuk door een hele set klassiekers om bang van te worden. Toen Lemmy de rest van de band voorstelde als ’the best motherfucking drummer in the world’, en ‘this wanker from Wales on guitar’ en het podium afging stond ik perplex van de show die ik net gezien had. DIT was Rock and Roll!
Toen ik ongeveer 10 jaar later in England was en zag dat Phil Campbell and his Bastard Sons in Swansea speelde, twijfelde ik geen seconde om te gaan kijken. Het was een kleine zaal, een fantastisch optreden en ik eindigde aan de bar met Neil Starr en Phil Campbell. Na paar vuile moppen en de nodige pints, liet ik ze de foto’s zien van de gitaar die ik gebouwd had ter ere van Lemmy. Een zes snarige versie van Lemmy’s Rickenbastard. Twee dagen later ging ik terug naar België, Neil en ik hielden contact en paar weken later zat ik op de bus naar London voor een volgende show. Dit keer nam ik de gitaar mee.
Tijdens de soundcheck riep hij al dat hij het vet vond klinken, toen hij er daarna zelf op speelde gaf hij me nog een goedkeurend knikje vanaf het podium. Later in de backstage zei hij: ‘many people come to me with their own builds and ask me for my opinion, and most of the time I tell them that it’s a nice piece of wood to play cricket with, but this is something else. It plays easy, looks great and sounds awesome. Go and put on your website that Phil told you: Really nice!’.
Als je dit verhaal had verteld aan die jongen tijdens z'n eerste Motorhead optreden in 2008, had ik het nooit geloofd…
Graspop Metal Axe
In het begin van 2015 startte ik met een heel spannend, maar leuk project. Als trouwe festivalganger ging ik al jaren naar Graspop Metal Meeting en dit jaar mocht ik een gitaar ontwerpen ter gelegenheid hun 20ste editie. Ik gebruikte hun Skull-logo als basis voor de body en met een Gibson scale nek, tune-o-matic brug en 2 humbuckers had ik de perfecte set up voor een echte metal gitaar.
Nadat ik hun logo op de body had geplakt konden we beginnen met het houtsnijwerk. De Graspop crew was al heel enthousiast met de foto’s die ik doorstuurde, maar ik wilde nog een stapje verder. Dus ik maakte met resin, rode kleurstof en 2 LED lichtjes ogen die aanspringen als je de gitaar aansluit. De gitaar kreeg een zwart/zilveren finish en kreeg de naam ‘Graspop Metal Axe’. Er werden er maar 2 gemaakt en waren allebei niet te koop, je kon er 1 winnen via een luister wedstrijd op Studio Brussel en de andere via het muziekblad Rock Tribune.
Deze gelukzak won de wedstrijd en vertelde dat op het hoofdpodium van graspop staan voor 50.000 mensen, het mooiste moment uit z'n leven was. Hij was naar alle 20 editie’s geweest en dit was echt een droom die uitkwam.
Valkamo
Whisky Barrel
Een vriendin vroeg me om een gitaar te bouwen als verassing voor de verjaardag van haar broer. Ze vertelde dat hij graag Whisky dronk, dus gingen we op zoek naar een oud whisky vat om als top te gebruiken. Ze was heel specifiek, het moest een Schots vat zijn.
Op basis van de muziek die hij luisterde koos ik voor Seymour Duncan’s Whole lotta Humbuckers en een Bigsby. Ze wilde ook ergens in de gitaar zijn horoscoop "Ram" verwerken. Dus heb ik aan Ivan van Ivee Guitars, waar ik al eerder mee heb samen gewerkt, gevraagd om een Valkamo slagplaat te graveren.
Martone Volbloed
Toen mijn stamkroeg ‘café de Volbloed’ paar jaar geleden sloot, vroeg ik of ik de toog mocht hebben. Ik had geen idee wat ik er mee zou doen, maar ik was gehecht aan die toog en ik wilde hem mee naar huis. In 2020 werd Olli (jeugdvriend/die-hard-volbloedganger) 30 jaar, en ik had meteen het perfecte cadeau.
De Volbloed-gitaar bouwen was echt fantastisch… Deze gitaar is voor al die keren dat we aan deze toog zaten, fantastische ideeën kregen maar ze de dag erna niet meer konden herinneren... Schol!
